-19 mei 2016-

Jaren heb ik erover gedaan, jaren met de vraag, wat wilde ik worden "als ik groot ben" en uiteindelijk wist ik het, werken in de zorg met ouderen. En dat deed ik en dat deed ik tot verkort nog en zo staat alles op losse poten, hoe moet het verder in de toekomst met mijn werk...

Tijdens mijn verblijf in Heideheuvel werd al snel duidelijk dat mijn werk in de zorg niet meer haalbaar is zoals ik het voorheen deed, de zorg is fysiek zwaar, er hangen veel geurtjes en luchtjes, veel onregelmatigheid, geen structuur in mijn dag ritme.....

Maanden denk ik, hoe moet dat toch in de toekomst, hoe moet het met mijn werk en dan valt er een kaart op de deurmat, een kaart met daarin een uitnodiging om op gesprek te komen, vandaag was dat gesprek er. Vanmorgen eerst naar de creatieve therapeut en dan door naar mijn werk, op tijd kom ik eraan en neem nog even een extra Ventolin (mijn dag is niet optimaal en ik merk dat ik toch weer benauwder ben en de ademhalingsoefeningen doen hem niet), Lia is wat later en dus wacht ik rustig met mijn glaasje water en merk dat mijn ademhaling rustiger is en de Ventolin zijn werk doet. Samen met Lia heb ik het over mijn verblijf in Heideheuvel, wat ik voor een Astma heb, wat ik heb geleerd en hoe ik mijn toekomst verder zie. Al snel is duidelijk dat het verstandig is om te kijken naar een andere functie voor me, en ze helpt me met de juiste paden te bewandelen, kies voor je eigen gezondheid en we gaan je helpen met zoeken naar een functie die bij je past en waar je plezier en zult hebben, en als er ruimte is binnen deze organisatie, dan mag ik er blijven... Ook vertel ik waar ik tegen aan gelopen ben, wat ik miste vanuit mijn werk, Lia legt het één en ander uit, ik snap het, een keuze van het werk, een beleid, later geef ik dit ook aan bij mijn teamcoach. Toch leg ik uit hoe ik het zie en dan ronden we het gesprek af, het een fijn gesprek. Nogmaals, dank je wel!!!

Tijdens dat gesprek vertelde ik dus ook over mijn verblijf in Heideheuvel, wat ik daar geleerd heb en hoe ik verder moet, één van de dingen waren de lepeltjes en de vlieger, samen met Lia heb ik het over de vlieger die ook op de uitnodiging stond. Als je de vlieger begrenst blijft hij in de lucht, als ik mijn grenzen duidelijk aangeef en binnen mijn grenzen blijf dan wordt het touw niet slap van mijn vlieger, of gaat het touw van mijn vlieger niet stuk waardoor mijn vlieger (ik dus) neerstort. De kaart van mijn werk met de uitnodiging van het gesprek was voor mij ook symbolisch, ik moet ook daar mijn grenzen aan gaan geven en hoe kan dat nou beter dan in dit gesprek, en zo was het ook.

Dan is het tijd om naar mijn eigen afdeling te gaan en het daar te vertellen wat ik net met Lia heb besproken, ik zeg wat collega's gedag en ga dan in gesprek met mijn teamcoach, de opbouw van een uurtje in de week schrappen we en ik ga me concentreren op mijn zoektocht naar een nieuwe andere functie binnen mijn kunnen. Het is slikken, de tranen lopen over mijn wangen, ook dit was een fijn gesprek. Dan schrijf ik het één en ander in het communicatieboek en praat ik nog met een aantal collega's, super lieve en meelevende reacties, het deed me goed! 

Met een mooi leesboek, een super dubbel gevoel, stap ik in de auto naar huis. Onderweg bel ik met mijn vriendin om even mijn verhaal kwijt te kunnen en tegen de tijd dat ik bij huis ben hangen we op. Ver door mijn lepeltjes heen plof ik aan de keukentafel, bedenk me dat we ook nog moeten eten, een wrap kebab via thuisbezorgd.nl. Na een uurtje zitten en een beetje tikken op de laptop even een klein rondje met mijn meisje Damaris lopen en dan is het echt klaar voor vandaag. 

Ik ga met mijn voetjes hoog even helemaal niets doen! Tot snel iedereen!!!


PS, met toestemming van Lia mag ik haar naam de kaart van mijn werk gebruiken in mijn blog!