-4 februari 2016, 15.00 uur-
Wat kan een mens zich k***** voelen! Vanmorgen kwam ik super slecht op gang, uiteindelijk rond de middag ben ik dan toch zover dat ik wat kan eten en een stukje met Damaris te wandelen.

Damaris kijkt me sip aan als we naar buiten gaan, het lijkt wel alsof ze wil zeggen “ baas het regent en dan word ik nat, kunnen we niet even wachten tot het droog is?”, nee Damaris we gaan nu even een rondje lopen, ik heb ook geen zin. Samen slenteren we ons rondje en nat komen we weer thuis.

Dan zeul ik mezelf de trap op, toch maar even een wasje aanzetten en dan plof ik op de bank met 2 warme kruiken, mijn puffer-vriendje en leesboek!

Dit boek “Mam, ik bel je zo terug” heb ik al super lang in de kast liggen en ben dan toch maar eens begonnen aan het boek. Terwijl ik het lees kom ik erachter dat een deel van het verhaal zich in West-Friesland en omgeving afspeelt, er worden plekken omschreven waarvan ik weet waar het is, dat maakt een boek heel anders om te lezen, het krijgt meer beelden.

Hopen op een betere dag morgen….