-3 februari 2016, 13.30 uur-
Vanmorgen lag ik lekker tegen Dave aan in bed, beseffend dat straks te telefoon kan gaan dat ik volgende week word opgenomen in Heideheuvel. Het lijkt wel of ik zoveel intenser vandaag geniet van de armen om me heen… Dan gaat de wekker, ik moet zo naar de mondhygiëniste. Ik klim uit bed, was me, aankleden, puffers puffen, tandenpoetsen en dan stap ik de auto in.

De telefoon ligt naast me, geluid volop aan, stel dat ik de telefoon niet hoor. Eenmaal bij de mondhygiëniste vraagt ze hoe het gaat, of er medicijnveranderingen zijn en dan kijkt ze mijn mond na. “Neem je mobiel maar mee naar de stoel, als Heideheuvel belt stoppen we gewoon even.” geeft ze aan, en zo lig ik in de stoel met mijn mobiel in mijn handen. Gelukkig is alles goed, zelfs bij het porren achter het tandvlees zit er geen gekke plak resten, ik ben er weer een half jaar vanaf!!!

Vanavond eten we pizza, ik heb geen zin om te koken en wil de mannen eens verrassen, en hoe kun je ze beter verrassen dan met hun favoriete avondeten. 

Eenmaal thuis hang ik even op de bank, even bijkomen en dan is het tijd om de tafel te dekken. En dan is het tijd om de lunchen, met ons drietjes zitten we aan tafel als Bas zegt “volgens mij komt Thom er ook aan”, dat kan volgens ons niet omdat hij tot 3 uur nar school moest. Blijkbaar vallen er heel wat uurtjes uit, er lopen een paar tranen over mijn wangen als we dan gezellig met ons viertjes aan het lunchen zijn. 

Als iedereen het eten op heeft gaat Bas op zijn fietsje weer de hot op, Thom en Dave ruimen de tafel af en mijn telefoon gaat, een privé nummer. Heideheuvel, ik word volgende week, 10 februari verwacht om half 10 in de ochtend, ik krijg nog het één en ander aan informatie. 

Ik hang op, eet mijn laatste hapje suikerbrood op en dan komt het besef echt, dit is de laatste keer dat ik met mijn 3 mannen heb geluncht voorlopig… Even met Dave knuffelen, de tranen rollen over mijn wangen, van verdriet??? Nee, van opluchting, eindelijk weet ik waar ik aan af ben, niet meer wachten, maar nu gaat het echt gebeuren. Oow en natuurlijk zit er ook wel een beetje verdriet dat ik voorlopig de mannetjes van Dave niet meer zie… maar daarna ga ik het goed maken met ze en gaan we heel veel leuke dingen doen!!!

Dan begin ik een beetje dom aan de afwas, na de afwas ga ik toch maar even naar boven, gezicht wassen, even bijkomen… 

Ik krijg her en der om me heen de vraag of ik er ook post kan ontvangen, ja natuurlijk kan dat!!! Dit is het adres:  Behandelcentrum Heideheuvel, afd. de Eik, Soestdijkerstraatweg 129, 1213 VX Hilversum. En natuurlijk dan wel even aangeven dat het voor mij is bedoeld ;-)

Over een week heb ik al een halve dag van mijn 12 weken revalidatie erop zitten…