-4 mei 2016-
Hoe vaak hoor ik het, “jullie doen altijd leuke dingen, zo slecht gaat het toch niet?”, “je piept niet, heb je wel echt astma?”, “je bent toch een gezonde jonge vrouw?”, enkele van de vele vragen en opmerkingen die ik naar mijn hoofd krijg. 

Ja, ik doe vaak leuke dingen, dat zijn ook de dingen die op mijn Facebook staan. Nee, ik zet er niet op hoe slecht ik me soms erna voel, of hoe slecht ik me voel op slechte dagen, of wat ik ervoor moet laten als ik dat doe, of wat ik ervoor moet doen om het wel te kunnen.

Ja ik zie er goed uit en als ik zit is er meestal niets aan de hand, mijn hoofd kan alles!!! Nee, mijn lichaam, en dan vooral mijn longen weten dit nog wel eens te verstoren, de ene periode vaker dan de andere. 

In mijn eerder blog heb ik aangegeven wat voor een vorm van astma ik heb en dat het ingewikkeld het is om deze goed onder controle te krijgen, dit kun je lezen door hier te klikken. 

Ik kan niet super spontaan meer zomaar iets ondernemen, over alles moet ik nadenken. Hoe gaat dit in zijn werk? 
Als ik bedenk dat ik iets spontaan wil gaan doen, dan moet ik bedenken hoeveel energie ik heb, hoeveel het kost, wat ik die dag nog meer heb, wat ik de volgende dag heb, of ik er zou kunnen reageren, moet ik voor die tijd extra medicijnen innemen (sommigen moeten ook nog even inwerken voor ze het goed doen), welke van de medicijnen moet ik dan innemen, hoe moe ben ik vandaag, wat moet ik mee nemen aan medicijnen als ik daar heen ga, moet ik tussendoor nog medicijnen in nemen, hoe laat, moet ik daarvoor een wekker zetten. 

Als een aantal van deze bedenkingen een belemmering kunnen zijn voor de volgende dag, dezelfde dag, omdat ik al meer benauwd ben dan anders of wat dan ook, moet ik afvragen of het me dan wel de moeite waard is en of ik niet de dag erna de hele dag moet bijkomen en eigenlijk ook een verjaardag heb, belangrijke afspraak, moet werken of wat dan ook. Dan is het verstandiger om niet je plan te trekken. 

Is het zo dat ik wel die ene activiteit kan doen wat ik wil, moet ik nadenken hoe en wat ik moet doen voor ik kan gaan. 

Dan ben ik bij die activiteit die ik in gedachten heb, dan moet ik mezelf in altijd in de gaten houden, wat zegt mijn lichaam, wat voel ik, moet ik tussendoor extra rust nemen, of is het tijd om naar huis te gaan, maar eigenlijk wil ik nog wel even dit of dat, hier of daar heen…

De keuze van het blijven of gaan, en dan kom je thuis, even de spullen opruimen, of eerst rusten met een kopje thee. Vooral dat laatste is belangrijk en de spullen opruimen komen daarna. 

Wanneer ik dit moet doen?? 
Met alles in mijn leven, zowel alles in en om huis, als het werk, de leuke dingen doe jullie op Facebook zien en alles wat ertussen door komt. 

Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn (naaste) omgeving is dit nog wel eens schipperen, accepteren dat het toch anders gaat dan de planning, ik ben me ervan bewust dat dit niet altijd leuk is, of eigenlijk, als iets niet kan zoals gepland, dat dit helemaal niet leuk is.

Voor jullie, maar ook voor mij als ik dit typ, klinkt als heel beladen. Ik heb op Heideheuvel geleerd hoe ik hiermee om moet gaan, ik ben hierin gegroeid van onbewust-onbekwaam naar bewust-bekwaam (en soms ook nog wel eens onbewust-bekwaam). Jij hebt geleerd hoe je moet fietsen, soms val je van je fiets, ik heb geleerd hoe ik met mijn astma overweg moet, soms gaat het fout door een inschatting verkeerd te maken waardoor ik toch het benauwd krijg, of te veel hooi op mijn vork neem.