-3 mei 2016-
Thuis

Het is bijna tijd om thuis verder te gaan, 
omdat mijn 12 weken revalidatie op Heideheuvel erop zit.
Ik vraag me af, hoe zou het zijn om weer helemaal thuis te zijn?
Het is bijna tijd om thuis verder te gaan.
Ik zou willen dat mijn longen helemaal gezond waren,
dan zou ik alles kunnen doen zonder na te denken.
Het is bijna tijd om thuis verder te gaan, 
omdat mijn 12 weken revalidatie op Heideheuvel erop zit. 

Dit gedicht heb ik gistermiddag geschreven bij cursus communicatie, een rondeel gedicht. Het kan een manier zijn om dingen te zeggen of bespreekbaar te maken.

Het is gek, ik zit nu op mijn kamertje, alles is weg, niets van mij staat rond, behalve een grote en een kleine koffer een paar tasjes, mijn jas, mijn werkmap, een paar sleutels, medicijnen…

De afgelopen dagen stonden in het teken van dingen afronden, laatste gesprekken, laatste handvatten krijgen voor thuis en vooral veel overdrachten die mee gegeven worden door verschillende disciplines. 

Gister was een hele bijzondere dag hier op de Eik. In de ochtend werd mijn slaapkamerraam versiert met smile-slingers, mijn deur werd verspert met vele gestapelde plastic bekers. Bij mijn buurvrouw was de deur verspert met huishoud folie… en bij John de deur met duk-tape. Er moest een revanche komen, nadat de dames van deze actie naar het bewegen was hebben wij de plastic bekers met de onderkant aan elkaar geplakt met honing en de bekers, gevuld met water opgestapeld. Wat hebben we gelachen met zijn allen. 

Gisteravond met het avond eten was de sfeer wat minder gezellig, helaas, dit werkte ook nog even door toen we weer op de Eik waren, maar de gele memoblaadjes die ik nog in mijn koffer kon vinden bracht hier lichtelijk verandering in, “wie ben ik?” werd de vraag en zo zat ik als eerste met een memoblaadje op mijn voorhoofd, Piet Paulusma de weerman uit Friesland, daarna nog een rondje fluisteren en kijken als het rondje compleet is of de zin nog klopt en als afsluiting nog even gezellig kletsen en dan lekker mijn kamertje in, even douchen en dan hup mijn bedje in. 

Over een kleine 2 uur is Dave hier, voor de tijd mijn medicijnen ophalen en daarna de auto inpakken. Dan de laatste gesprekken in en dan is het echt klaar en mag ik thuis verder revalideren.