Nog 2 dagen te gaan...


-13 januari 2016, 09.30 uur-

Wat een verschrikkelijke nacht! Gisteravond kon ik slecht de slaap vaten, eindelijk sliep ik en dan word ik wakker van mijn eigen gehoest en geproest, dan val ik toch weer in slaap. Tot ik beroerd wakker word, wat voel ik me benauwd. Rechtop zittend op het bed zakt het allemaal een beetje af. 


Moet ik hier nu voor bellen?? De afspraak is “ben je benauwd of kun je niet slapen moet je bellen”, hmmm dan druk ik toch maar op het rode knopje. Het duurt even en dan komt de nachtzuster aan. Ze hoort mijn verhaal aan en gaat controle spullen pakken en doet alle controles. Inmiddels ben ik ook misselijk geworden, door het hoesten waarschijnlijk. Van de zuster krijg ik een beschuitje om mijn maag even wat te laten doen. 

Als ze weg is zet ik de tv maar aan, hart van Nederland. Ik denk dat ik het nieuws met het gekke geluid van Nederland wel 5 keer heb gezien en iedere keer dacht ik, jeh right, het lijkt wel op een gekke olifant, dat kan toch niet….

Dan is het tijd om me maar eens aan te gaan kleden, de zuster komt nog een keer kijken hoe het gaat en of ik me red en adviseert me vandaag rustig aan te doen en mijn rust te pakken waar mogelijk is. 

Om 8 uur zit ik dan aan het ontbijt, 2 beschuitjes. We zitten met ons 3tjes aan het ontbijt en hebben de grootste lol om 4 crackers die er staan en eigenlijk slaat het nergens op, of uiteindelijk als wij het ontbijt op hebben staan er nog 2…

Dan is het tijd om naar het lab te gaan, bloedprikken, sputum ophoesten, dat laatste gaat even niet dus ik kreeg een potje mee voor als het wel lukt.

Dan even langs de receptie, Dave stuurde me gisteravond een berichtje of ik er even langs wilde gaan, er was niets… hmmm dus vanmiddag nog maar eens proberen. 

Nu lig ik te rusten op bed, om 10 uur begint mijn dag echt echt en zit mijn dagje vol afspraken. Wat een mooie lucht als ik uit het raam kijk, de zon komt op en kleurt de lucht met mooie pastel tinten.