-6 mei 2016-
Vanmorgen gingen we naar dierenpark ZieZoo, voor we gingen alle medicijnen ingenomen zoals gewoonlijk, onderweg nog een keer extra. We kregen een rondleiding achter de schermen, mochten helpen het voer klaar maken van de beverratten en de stekelvarkens. Het klaarmaken van het eten doen ze in een kelder, eerst een trap af, daarna er weer op. Rustig liep ik de trap af, zoals geleerd op Heideheuvel en later ook weer op, even schoot er door mijn hoofd “wat zou hij denken?”, snel liet ik de gedachten weer gaan, het is onze dag en wat heb ik eraan om mezelf meteen uit te putten waardoor onze dag eronder te lijden heeft.

Nadat we het voer klaar hadden gemaakt kregen we een rondleiding door het park, werd er van alles verteld over het park en de dieren. Eerst kwamen we bij de stinkdieren, Dave mocht ze eten geven en rustig liepen de beestjes heen en weer zoekend naar het eten dat rond lag, daarna door naar de beverratten, nu ben ik aan de beurt een mix van groente en brokken gooi ik door het verblijf.

Daarna lopen we naar de beren, er zij 2 jongen, bijna 4 maanden oud, samen dollen ze door het verblijf heen en spelen in het water.

Dan komen we aan bij de stekelvarkens, Dave is weer aan de beurt en gooit een mengsel van gedroogd brood, brokken, noten, fruit en groente door hun verblijf. We mogen aan een paar uitgevallen stekels voelen en zien hoe de varkens ruzie maken om het brood.

Via de meeuwen die we samen mogen voeren lopen we terug, weer de trap af de kelder in, kijken bij de dieren die achter de schermen verblijven (voor verschillende fokprogramma’s). Het hok waar we in lopen stinkt, veel geuren van verschillende dieren.

We mogen een dier uitkiezen om mee op de foto te gaan, even twijfel ik, de uil of een slang… maar ik kies toch voor de slang, dat heb ik nog nooit gedaan en staat op mijn bucketlist.

Met een wurgslang loopt de verzorgen met ons naar boven. Buiten mag eerst Dave de slang vast houden terwijl ik foto’s maak en later ik terwijl Dave foto’s maakt. Wat is dat gaaf en helemaal niet eng. Hij is niet groot, maar wat een krachten heeft zo'n diertje, kronkelend beweegt hij over mijn armen heen.

Dan is het tijd voor koffie en thee, ik ben er aan toe, anderhalf uur praten, lopen, veel geurtjes… mijn longen voelen kriebelig en willen wel wat ondersteuning, terwijl de thee voor me staat te dampen neem ik mijn medicijnen in, iedereen kan het zien, het maakt me eigenlijk niet veel meer uit.

Samen lopen Dave en ik nog een uurtje rond en besluiten dat het goed is geweest, terug lopend naar de auto beseffen we dat ik geen aanval heb gehad, niet heb gehoest, niet benauwd ben geweest, ik voel me zo gelukkig als een klein kind. De laatste 3 keer naar de dierentuin was een groot fiasco doordat ik benauwd, kapot, verdrietig en teleurgesteld weg ging, en nu doe ik het weer (dan wel met extra puffers, vaker even zitten of stil staan en niet alles willen zien maar kijken hoe het gaat).

Vermoeid stap ik in de auto, we zoeken nog 2 cachejes en dan val ik in de auto in slaap, het is op, mijn 10 lepeltjes zijn ingeleverd voor vandaag, maar dat maakt niet uit, dit is het waar geweest!!!

Eenmaal thuis zak ik, buiten, op ons bankje, Dave zorgt voor het avondeten en daarna duik ik mijn bed in, voor de tijd meet ik mijn piekflow (400 ipv 460), neem ik mijn medicijnen in en poets mijn tanden en was me. Het is 8 uur als ik benauwd en moe in mijn bedje lig en mijn oefeningen doe zodat mijn longen meer ruimte krijgen.

Komende week is het tijd om in huis te kijken hoe en wat, en als is dat goed onder de knie heb kan ik het werken ook weer op gaan pakken!