-22 maart 2016-
Voor ik vertel hoe het met mij op Heideheuvel gaat, eerst even stil staan bij het trieste nieuws wat vandaag, ook hier op Heideheuvel, gesprek van de dag is, België, aanslagen op het vliegveld, op metro stations, waarom???? Waarom maken mensen de levens van anderen stuk??? 

Inmiddels hoor ik hier een harde knal, in de verte, wat zal het zijn? Een aanslag hier in de buurt?? Of is het gewoon een geluid, zoals zoveel geluiden….

Even terug naar hier, hier in Hilversum….

Afgelopen weekend was ik natuurlijk thuis, vrijdagmiddag was ik zo moe van mijn dag dat ik thuis eerst even op de bank ben gaan liggen, waar ik in slaap viel. Dave was ondertussen ook thuis gekomen met de boodschappen en was al begonnen met eten koken. Toen ik wakker werd kon ik vrijwel meteen aanschuiven.

‘s Avonds had Dave een verrassing voor me, of ik mijn mobiel weg wilde leggen en mijn ogen dicht wilde doen, allemaal lekkers kwam er op tafel, wat een verwennerij!

Zaterdag begon de ochtend met rustig wakker worden, dan ons dagelijkse ochtend ritueel en dan is het tijd om naar de voetbalwedstrijd van Bas te gaan, helaas hadden de mannen weinig geluk en was het andere team ook super sterk. Daarna door naar de bouwmarkt, action, blokker, boodschappen bij de supermarkt en door naar huis. Thuis aangekomen alles opgeruimd, eten gekookt en daarna lekker op de bank ploffen met de wraps. Ik eet één wrap op en voel me benauwd, mijn hart klopt als een idioot en voel me alles behalve lekker. Ik laat de rest staan en meet mijn waardes, mijn piekflow (longinhoud) is laag, hartslag is idioot hoog. Dave voelt nog en zegt dat ik warm ben. Ik neem mijn puffers in en hoop dat alles een beetje zakt. Ik voel me niet beter worden en besluit mijn bed maar in te duiken. Daar temperatuur ik en kom ik erachter dat ik verhoging heb. Het duurt even en dan val ik in slaap. 

Zondag wordt ik wakker en voel ik me een heel stuk beter, ik voel me nog wel moe en slap. Ik pak mijn boek en lees het laatste stuk in één teug uit. Dan is het tijd om echt uit bed te komen. Samen gaan we even naar Zaandam in de hoop hier een sapkan te vinden, helaas lukte dit niet :-(

Onderweg naar huis rijden we nog even langs Schiphol, vliegtuigen kijken en dan door naar huis. Eten koken en dan in de auto door naar Heideheuvel.

Gister begon mijn dag rustig, zwemmen mag niet vanwege mijn oorontsteking. De agoog viel uit wegens ziekte, dus hoefde ik alleen maar naar de psycholoog. Tussendoor zitten tekenen en kleuren, een cadeautje voor mijn vader gemaakt en eind van de middag kwam mijn zusje, zwager en neefje langs. Even laten zien waar ik “woon” en gezellig bijpraten. Ondertussen mag ik de fles geven. Gisteravond heeft de bakker, die hier ook tijdelijk verblijft voor gebak gezorgd, zo lekker!!!

Vanmorgen begon mijn dag met het bewegen in de zaal, hier hebben we met ballonnen bewogen. Hou de ballon in de lucht met je handen en loop rustig rond, een ballon is niet zwaar maar een ballon iedere keer opnieuw in de lucht tikken is toch best wel heel zwaar. Daarna moesten we één ballon met zijn tweeën hoog houden, eerst met de handen, toen met de voeten en als laatste met je lichaam, de ballon mag alleen niet 2 keer hetzelfde lichaamsdeel achter elkaar raken. Iedere keer met een andere partner. Daarna hebben we met een voetbal een spel gespeeld en als afsluiting een mindfullness oefening. Onderweg naar ons gebouw krijgen we het vreselijke nieuws te horen over België. Op mijn kamer zet ik mijn televisie op mijn mobiel aan en probeer het te volgen terwijl ik me opfris voor de creatieve therapie. Daar al kijkend naar de beelden aangekomen eerst even het tussenevaluatie gesprek met de activiteiten begeleidster en dan de creatieve therapie. Hier was ik om 12 uur klaar. Wat voelt en is dat toch bijzonder, ontspannen en sterker loop ik terug, kijken we hier het nieuws en gaan we dan lunchen. Vanmiddag zou ik de tussenevaluatie hebben over mijn eerste bijna 6 weken hier op Heideheuvel, dit gaat wegens ziekte niet door. Wel komt mijn vriendin even gezellig langs.