-15 februari 2016, 20.30 uur- 
Weer een dagje voorbij, en zo gaat iedere dag voorbij.

Vandaag nog een keer de shuttlewalk test gelopen, dat viel toch even tegen, 50 meter meer dan vorige week gelopen. Dan merk ik dus meteen als ik een slechte nacht achter de rug heb. 

Daarna is het tijd om uit te rusten, samen met mijn buurvrouw zitten we de roosters te bekijken om te kijken wanneer één van de andere observanten die samen met ons opgenomen was langs kan komen, gezellig op bezoek. 

Ook zo leuk!!! We hebben allemaal een tasje, alle tasjes staan bij elkaar, als iemand naar huis gaat doen we er een klein cadeautje in. Het ziet er zo vrolijk uit. Het tasje met de uiltjes mag ik over ruim 11 weken mee naar huis nemen…

Dan is het tijd voor de lunch, na de lunch heerlijk op mijn kamertje aanrommelen, beetje tekenen, lezen, genieten van de vogeltjes die pinda’s van de pinda ketting pikken, de was wassen, ophangen en bezig in mijn werkboek. 

Dan is het tijd om naar de agoog te gaan, daar mijn behandeldoelen doorgenomen en gekeken naar wat ik nu kan en wat ik graag weer zou willen kunnen, dat is best wel heel veel en of alles haalbaar is vraag ik me af, maar ik ga mijn stinkende best doen!!!!

Als ik terug loop lees ik dat het met één van de dames niet zo goed gaat en ze moet een nachtje slapen in het hoofdgebouw. Als ik eenmaal terug ben drinken we een kopje thee samen. Dan gaan ik samen met één van de dames even op ziekenbezoek.

Wat gaat de dag snel, het is al tijd om te gaan eten. Wat moeten we lachen, wat een gezelligheid tijdens het avondeten, abnormaal, kreeg het er warm van. Eenmaal terug moet ik eerst even puffen en bijkomen van de dag. Samen drinken we met ons allen nog even een kopje thee en zit ik samen met een andere dame gezellig doppinda’s te doppen zodat de vogeltjes hier lekker van kunnen genieten.