-11 februari 2016, 9.30 uur-
De eerste dag en de eerste nacht is een feit. 

Gistermorgen kregen we eerst een uitleg wat er wordt verwacht, wat de regels zijn, wat er zoal gaat gebeuren, een algemeen verhaal voor iedereen die gisteren werden opgenomen. Om half 11 hebben we (Dave en ik) samen een gesprek over wat de uitslag is van één van de testen die ik in de observatieweek heb gemaakt. Wow, dat is even slikken, ik weet hoe ik me voel, maar als je het dan op papier ziet en leest is het toch even confronterend. 

Elf uur mag ik naar mijn kamertje, mijn spullen zijn al gebracht, samen met de anderen lopen we er rustig heen, alles hier op zijn Heideheuvel-tempo, alles gaat hier rustig, niet gehaast. Samen met Dave pak ik mijn koffer uit en krijgt mijn kamertje een beetje vorm. 

Dave eet tussen de middag gezellig mee, mijn agenda begint al om 12 uur met een longfunctietest, half 1 gaan we eten, Dave gaat mee naar de longfunctieonderzoek, voor Dave de eerste keer dat hij ziet wat ik doe met zo’n test. Na een 20 minuten lopen we samen weer terug, nog even naar mijn kamertje, mijn bureau stond tegen de muur, het lijkt me zo lekker om naar buiten te kunnen kijken, samen draaien we het bureautje een kwartslag even samen zitten en dan is het tijd voor de lunch. 

Vandaag krijgen we een gebakken eitje bij de lunch, dan is het tijd om afscheid te nemen van Dave. Ik weet dat ik Dave over 2 nachten weer zie, maar toch valt het me zwaar, daar gaat hij… De komende 3 maanden begint mijn reis naar een gezonder leven met meer energie, leren omgaan met mijn astma en nog veel meer…

Dan ga ik maar even op visite bij mijn astma-maatje Cindy, zij zit hier nu al 2 weken en weet als geen ander hoe het is als je man zo weg loopt en jij “alleen” achter blijft. Bij haar drogen mijn tranen en lachen we samen.

Half 3 is het tijd voor een gesprek met de longarts, wat een aardige vrouw, haar zie ik de komende 3 maanden iedere week, samen kijken hoe het gaat en hoe het gaat, wat er kan veranderen en hoe ik thuis straks mijn leven ga inrichten om niet weer zo diep te zakken. 

Later die middag heb ik nog een gesprek en de controles bij de longverpleegkundige. Na het avondeten drinken we in de gezamenlijke woonkamer een kopje thee en dan is het tijd om te gaan slapen.

Wat ligt dit bed heerlijk, veel beter dan tijdens de observatie week, al snel val ik in slaap, tussen 4 en 5 lig ik een uurtje te malen en dan zak ik toch weer weg tot 7 uur, mijn wekker gaat.

De ochtend begint, nadat je jezelf hebt gewassen, aangekleed en ga zo maar door, gezamenlijk met een kopje thee, dan naar de keuken en daar eten we een broodje, of pap…

Dan is het tijd om mijn agenda erbij te pakken, vanmorgen al naar de apotheker geweest, straks de shuttlezwalktest en vanmiddag nog een gesprek met de agoog, dan ga ik mijn werkboek doornemen. Een dikke map die nu nog leeg is en over 12 weken gevuld is.