-19 januari 2016, 19.40 uur-
Vanmorgen werd ik wakker na een woelige nacht, veel wakker, niet lekker liggen, benauwd zijn, puffers nemen, weer in bed, gadver moet ik ook nog naar de wc, weer uit bed en dan de wekker van Dave die alvast licht geeft, het is half 7…. 

Uiteindelijk lig ik tot 11 uur in bed en hijs me dan het bed uit, het moet. Ik moet even langs de groenteboer en even wat vlees halen voor het avondeten. Half 12 ben ik beneden, Damaris kijkt me met haar scheve koppie aan. Alsof ze wil zeggen “wil het niet baasje?”. Terwijl Damaris haar brokjes eet en ik een broodje op de hand weg werk, dan de pillen erachteraan, is het tijd om een stukje te lopen, Damaris slaat meteen rechtsaf als we het pad uit lopen. De korte weg naar het grasveldje, ze rent over het grasveld terwijl ik naar haar kijk. Samen stappen we de auto in.

De groenteboer vraag hoe het gaat, even een praatje maken, als ik klaar ben geeft hij aan dat hij, als ik te moe ben, de groente aan huis wil brengen als hij klaar is, “ik kom toch bij je langs als ik naar huis ga”. Wat super lief. Nadat ik de spulletjes bij de supermarkt ook bij elkaar heb stap ik in de auto naar huis. Alle koelkast spullen gaan de koelkast in en ik plof op de stoel, even uitrusten, wat ben ik moe. 

Inmiddels is het half 2, de eerste aflevering van Celblok H net gekeken, zo de tweede. Even de andere spulletjes opruimen en dan de tweede aflevering kijken. Tussendoor Wordfeud met mijn astma maatje heen en weer, ik dacht dat het helemaal uit was, maar blijkbaar niet, de één na de ander nodigt me uit om ook een spelletje te doen, gezellig!!!

Dan is het half 3, de zenuwen nemen toe, is mijn batterij van mijn mobiel wel vol genoeg, staat het geluid wel aan. Ik begin te tekenen om de tijd te doden, wat duurt wachten lang. Zal mijn mobiel het nog wel doen, het is 3 uur, weer kijk ik, nee geen telefoontjes gemist. Kwart voor 4, dames van de Heideroosjes-app worden nieuwsgierig, nee ik weet nog niets, weer kijk ik of mijn mobiel het nog wel doet, ja die doet het en het geluid staat aan. Eindelijk gaat de telefoon, het schiet al aardig richting 5-en. Ik krijg te horen van mijn agoog dat hun advies vanuit het overleg is, 12 weken daar te komen van zondag avond tot en met vrijdag middag om te revalideren. 

Twaalf weken, wow, JA ik ga het doen, 12 weken lang aan mijn lichaam werken onder begeleiding van longartsen, fysio, longverpleegkundigen, psychologen, diëtisten, activiteiten begeleiding (ja ik hoor jullie al denken, ze gaat knippen en plakken. Ja en nee, ik ga kijken naar hoe ik mijn energie goed kan verdelen tussen de verschillende factoren in je leven. Ook hebben ze ruimte om daar even te kunnen ontspannen) en nog meer disciplines (waarvan ik nu even niet weet wie dat allemaal zijn).

Dan is het tijd om eten te koken, stamppot spitskool met spekjes, ui, paprika en een rookworst erbij. Wat heb ik dan nu weer bedacht, moe begin ik aan het eten. De groenten snij ik aan de keukentafel en dan zet ik alles op, de spekjes uitbakken, uitje erbij. Over een half uurtje is Dave thuis, dan hoef ik het alleen nog even op te warmen en dan kunnen we eten. 

Heideheuvel gaat nu mijn verzekering toestemming vragen voor de opname, als deze er is, is het wachten tot ik te horen krijg wanneer ik welkom ben. Dit krijg ik een week voor de opname te horen, afwachten dus.